Ervaringsartikel
‘Alles wat ik vertrouwde, klopte niet meer.’
Interview met de partner van een gokverslaafde
Tien jaar geleden ontdekte ze dat haar echtgenoot een gokverslaving had. Hij had hun hele vermogen verloren, en had grote schulden bij familieleden. Dankzij haar familie heeft hij het haar verteld.
Voor haar was het een grote schok. Ze had het niet aan zien komen. In een huwelijk waarin openheid en eerlijkheid als grote waarden werden gezien, verwachtte ze geen geheimen.
Na een moeilijke periode is het ze samen gelukt het vertrouwen weer op te bouwen. Hieronder lees je haar verhaal.
Hoe kwam je erachter?
Het begon allemaal bij familie. Hij leende zo nu en dan losse bedragen bij familieleden en toen die er van elkaar achter kwamen maakten ze zich zorgen. Het was vooral mijn schoonzus die het patroon herkende vanuit een eigen ervaring met een gokverslaafde in haar omgeving. Mijn familie heeft toen hem de keuze gegeven: of wij vertellen het aan je vrouw of je vertelt het zelf. Hij koos het laatste en ging een goed gesprek met me aan. Totdat hij zelf met me kwam praten had ik geen idee wat er speelde. Het was zo geregeld dat hij de financiën deed en dat was altijd goed gegaan dus ik had geen reden om ergens over te twijfelen of iets te willen controleren.
Vielen er puzzelstukjes op hun plek?
Ja dat klopt. Er waren inderdaad wel dingen waar ik eerst niks achter zocht maar die later toch ergens op bleken te wijzen. Een voorbeeld daarvan is dat ik op een bepaald moment niet meer kon pinnen omdat mijn pinpas kapot was. Later bleek dat hij die kapot had gemaakt om te verbergen wat er van de rekening af was gehaald. Het was echt een klap in mijn gezicht toen ik erachter kwam. Ik vertrouwde hem volledig en ik had geen ervaring met verslavingen in mijn omgeving. Het was nooit in mij opgekomen dat dit aan de hand zou kunnen zijn.
Wat ging er toen door je heen?
In eerste instantie voelde ik gelijk een aantal oerinstincten opkomen die vooral gericht waren naar onze kinderen. Ik wilde ze beschermen en in veiligheid stellen. Gelijk schoten er vragen door mijn hoofd... kunnen we hier nog wel wonen? Hoe zit het nu verder financieel? Alle veiligheid werd voor mijn gevoel onder mijn voeten weggeveegd. In de supermarkt kon ik bijna wel huilen bij het afrekenen. We woonden toen met vier kinderen, waarvan ook nog kleine kinderen thuis.
Wat hebben jullie toen gedaan?
We waren beiden echt kapot. Ik van dit bericht, hij omdat het liegen hem opbrak maar ook de realisatie van wat er nu echt op het spel stond. Hij kwam letterlijk uit een roes. Tegelijkertijd voelde het voor hem ook als een opluchting. Ik stond daarentegen juist aan het begin van een periode met veel ellende. Ook omwille van de kinderen hebben we eerst de afstand opgezocht. Hij is tijdelijk bij zijn moeder gaan wonen. Er waren wel duidelijke afspraken over het contact tussen ons twee. We praatten veel met elkaar. Ik moest er gewoon zijn voor de kinderen en had daarbij mijn eigen verwerkingsproces. Dat maakte dat ik er niet voor mijn man kon zijn. Afstand nemen is het juiste geweest. Hij heeft vervolgens hulp gezocht bij de AGOG en we konden samen direct terecht bij de crisisopvang van Altrecht. Hier werkte een hele fijne hulpverlener die ons toen echt goed heeft geholpen. Hij heeft ook via de huisarts goede hulp gekregen.
Waar had je in die periode steun aan?
Mijn ouders en goede vrienden waren een grote steun. Ook de AGOG was een grote steun voor mij want hier hoor je verhalen van ervaringsdeskundigen die al verder zijn in hun proces. Dit geeft hoop. Ook helpt het dat mensen niet oordelen maar juist luisteren.
Wat is het moeilijkste geweest?
Dat alles wat voor mij waarheid was ineens voor de ander heel anders bleek te zijn. Het voelde alsof alles voor mijn man één groot toneelspel was. Alles waarop ik vertrouwde klopte niet meer. Ik kom zelf uit een familie waarin vertrouwen en openheid hele belangrijke waarden zijn en ik ging er vanuit dat dit in mijn huwelijk ook zo was. Het was moeilijk voor me om in te zien dat mijn man op dat moment zichzelf niet was.
Welke rol had jij in het herstel?
Heel duidelijk blijven en tegelijkertijd bereikbaar blijven. Ik wilde hem helpen en er samen uitkomen. Aan de andere kant ben ik heel strikt gebleven, ik heb hem heel duidelijk gemaakt dat hij dit niet nog een keer moest doen. Ik had dit ook niet nog een keer aangekund. Ik denk dat het vooral belangrijk was dat ik hem niet af heb gestoten op dat moment. Het was wel goed om even los van elkaar te wonen voor een korte periode. We hebben wel contact gehouden, veel gepraat en samen verwerkt. Ik heb hem ook veel om uitleg gevraagd omdat je sommige dingen gewoon niet begrijpt als je zelf niet gevoelig bent voor verslaving. Het is belangrijk om dat te erkennen, dat je sommige dingen gewoon niet begrijpt.
Wat kun je anderen aanraden?
Neem geen overhaaste beslissingen. Handel niet uit boosheid en verdriet en laat eerst de ellende zakken. Op die manier kun je laten bezinken hoeveel je van iemand houd en of je het kunt opbrengen om iemand te vergeven. Ontdek het verhaal van de partner. Waarom gokt hij? Vaak zit er veel verdriet achter en wil men daar verdoving voor.
Hoelang duurde het voordat je er weer vertrouwen in kreeg?
Die vraag is moeilijk te beantwoorden. Het gaat stapsgewijs. In het begin voelde ik me net een politieagent. Ik nam alle financiën over. Ik doe nu trouwens nog steeds alle financiën, enerzijds omdat hij het niet meer kan zien maar ook een beetje met de gedachte dat het mij niet meer zal overkomen dat ik geen inzicht heb in mijn eigen financiën. Het gedrag van hem gaf mij langzamerhand mijn vertrouwen weer terug. Hij had zijn pasjes bij me ingeleverd en hij was open en duidelijk over dingen. Het heeft ons allebei in het begin wel rust gegeven dat hij zijn pasjes bij mij had ingeleverd maar het is niet leuk, je wilt iemand gewoon kunnen vertrouwen. Ik merkte dat hij er keihard voor werkte om alles weer goed te krijgen en om het weer goed te doen voor zijn gezin. Toen hij zijn pasjes terugvroeg zat het me niet helemaal lekker omdat mijn vertrouwen nog niet helemaal terug was. Uiteindelijk is het de partner die bepaalt wanneer er weer genoeg vertrouwen is om de pasjes terug te geven. Op het moment dat de problemen uitkomen begint de gokker met het herstel terwijl voor de partner dan pas net de ellende begint. Gelukkig heeft hij me die tijd gegeven en heeft hij me niet onder druk gezet. Niet lang daarna heb ik hem zijn pasjes teruggegeven. Openheid en eerlijkheid zijn hierin heel belangrijk zodat de partner precies kan zien waar eventueel geld aan uitgegeven is.
Hoe gaat het nu?
Het gaat nu heel goed tussen ons. Soms als ik een vraag stel denkt hij dat er een bepaalde reden achter zit. Dan lijkt het voor hem alsof ik hem wil controleren terwijl ik dat niet zo bedoel. Het vertrouwen zoals dat er ooit was heb ik weer helemaal teruggekregen.
De periode na de bekentenis van een gokverslaving kan een zware tijd zijn, ook voor de partner van degene met de verslaving. Gevoelens als boosheid, onbegrip en onzekerheid horen erbij en verdienen aandacht. Het zijn moeilijke gevoelens, die het zicht op de weg naar verbetering kunnen hinderen.
Partners (en andere naasten) zijn meer dan welkom om contact met ons op te nemen. Onze counselors bieden altijd een luisterend oor, beantwoorden vragen en denken mee over hoe nu verder.
